Bastiat
stawia niezwykle ważną kwestię, od rozstrzygnięcia której zależą wybory
ideologiczne. Słusznie krytykując mnogość i nieuniknioną w tej sytuacji
sprzeczność oczekiwań wobec państwa, wzywa do zastanowienia, czy
państwo, ze względu na to, czym jest naprawdę, jest w ogóle zdolne do
ich spełnienia. Mimo upływu ponad 150 lat od ogłoszenia tego artykułu,
wezwanie Bastiata do odpowiedzi na pytanie "czym jest państwo", nie
tylko nie straciło, ale nawet zyskało na aktualności z dwóch co najmniej
powodów. Po pierwsze dlatego, że w naukach społecznych coraz mniej
chodzi dziś o ustalenie prawdy, a coraz bardziej o realizowanie misji
"pedagogicznej", przybierającej niekiedy postać moralizanctwa. Stąd też
przewaga definicji postulatywnych, które są raczej katalogiem
właściwości pożądanych, a nie rzeczywiście istniejących. Powód drugi, to
wynikająca nie tyle z pedagogiki, co z przezorności, intencja ukrycia
kryminalnych aspektów funkcjonowania współczesnych państw i
pasożytniczego charakteru elit politycznych, wytkniętych nieubłaganym
palcem Murraya Newtona Rothbarda. Tymczasem państwo jest po prostu
monopolem na przemoc...
* * *
"Bastiat wniósł nieśmiertelny wkład w obronę ludzkiej wolności” - Ludwig von Mises
"Każdy, kto przeczyta i zrozumie Bastiata, może uważać się za
skutecznie i dożywotnio zaszczepionego na protekcjonistyczną chorobę
umysłu czy mrzonki o państwie opiekuńczym. Bastiat zabił protekcjonizm i
socjalizm po prostu wyśmiewając je” - Henry Hazlitt
Frédéric Bastiat (1801-1850)
– słynny francuski pisarz i polityk, jeden z największych demaskatorów
prawdziwego oblicza socjalizmu, zasłynął jako autor pamfletów, w których
za pomocą najprostszych przykładów ukazywał absurdalnoość mitów i
teorii ekonomicznych przeciwników wolności gospodarczej. Autor szeregu
dzieł, które stanowią podstawę wolnorynkowej myśli ekonomicznej, przez
wielu uważany za prekursora Szkoły Austriackiej. Główną prawdą
wynikającą z prac Bastiata jest stwierdzenie, iż wolny rynek jest
naturalnym źródłem „harmonii ekonomicznej” jednostek tak długo, jak rząd
jest ograniczony do ochrony życia, wolności i własności obywateli, a
więc ochrony przed kradzieżą lub agresją.
